11 kwietnia 2019

Zerwanie lub naderwanie  więzadła krzyżowego u psów jest jedną z najczęstszych przyczyn konsultacji ortopedycznych. Głównym objawem są trudności w poruszaniu się, spowodowane kulawizną kończyny miednicznej.

Kolano psa ma podobna budowę do kolana człowieka. Na jego budowę składa się kość udowa, piszczelowa, rzepka oraz wspierającego jego funkcje  ścięgna i więzadła. Ogromne znaczenie w stabilizacji maja więzadła krzyżowe. Jego uszkodzenie powodowane jest tak jak i u ludzi silnym urazem mechanicznym bądź jest następstwem przebiegających procesów zwyrodnieniowych. Czynnikami predysponującymi jest otyłość. U około 30% pacjentów zerwaniu więzadła krzyżowego towarzyszy oderwanie łękotki po wewnętrznej stronie stawu.

Objawy zależą od stopnia zerwania więzadła krzyżowego (całościowe lub częściowe). Ostre pourazowe objawia się silną kulawizna kończyny miednicznej (brak obciążania kończyny). W przypadku jednoczesnego uszkodzenia łękotki czasami słyszalne jest charakterystyczne „klikanie” krepitacja w stawie podczas spacerów. Częściowe naderwanie objawia się okresowym utykaniem z epizodami pogorszenia i poprawy. Predysponowane są psy w każdym wieku, a problem pojawić się może zarówno u psów małych jak i dużych ras.

Diagnostyka

W badaniu ortopedycznym wykorzystuje się test szufladowy oraz kompresyjny. Badaniem RTG można dostrzec objawy artrozy a niekiedy przemieszczenie w dół kości udowej względem piszczeli.

Metody stabilizacji stosowane w przychodni:

• Metoda TTA,
• Stabilizacja przy użyciu szwu stabilizującego wewnątrzstawowo i zewnątrzstawowego

Dobór metody uzależniony jest od kwalifikującego do zabiegu badania ortopedycznego

Rokowanie

90% psów po stabilizacji kolana odzyskuje sprawność